ตอนที่ 5 เมืองเต่าเหม็น ข่าวภาคค่ำบอกรายละเอียดของจระเข้ที่มาตามบ่อน้ำ มันกำลังขยายพื้นที่เพื่อยึดครองโลกรึไงกัน ปู่บังบอกให้ลูกน้องเก็บข้าวของ ถอนสมอรถโรตี แล้วเปลี่ยนรถโรตีเป็นแบบเคลื่อนที่ได้ เป็นฐานรถขายโรตีที่วิ่งตามท้องถนนทั่วไปแต่ใหญ่กว่า บรรจุคนได้ถึง 1 หมื่นคน “พวกแกหนีไปส่วนที่สูงที่สุดในโลกซะ” ปู่บังพูดอย่างเร่งรีบเมื่อรถโรตียักษ์เริ่มเคลื่อนไหวไปข้างหน้า เมื่อรถเคลื่อนผ่านที่ร่มของที่บังแดดที่ทำจากแป้งโรตียักษ์ไป สิ่งที่ปรากฎอยู่ตรงหน้าคือจระเข้จำนวนมหาศาล เยอะจนเป็นทะเลจระเข้และกำลังสูงขึ้นมาเรื่อยๆ โดยไม่ใช่ปีนแต่เป็นแบบน้ำสูงขึ้นมาเรื่อยๆ ทะลักออกมาก็ว่าได้ “What the Hell” เบลดทำเสียงวัยรุ่นกวนๆทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “นี่ทุกคน พวกเรา 2 คนขอขับมอเตอร์ไซด์เบลดไปหาต้นเหตุของเรื่องนี้นะ เบลดน่ะ เคยถูกจระเข้พวกนี้กัดก็เลยอยากจะแก้แค้น แล้วเราสองคนก็เคยถูกมันบุกมาถึงแล้ว ขอเดิมพันด้วยโรตีทั้งโลกเลย ข้าจะช่วยโลกนี้ให้ได้” ปู่บังพูดอย่างเท่จนเบลดเอามือปิดหู “หึ พูดได้ยอดเยี่ยมมาก งั้นเราไปกันเถอะ” เบลดเลียนแบบเสียง “ไปล่ะนะ” ปู่บังพูด แล้วกระโดดขึ้นมอเตอร์ไซด์พร้อมกับเบลดและผู้พิทักษ์ โดยต้องเพิ่มที่นั่ง 2 คน เพราะที่หนึ่งให้ชุดเครื่องนอนทั้ง 3 เบียดกัน อีกที่ให้เศษแก้วทั้งหมด “บรึ๊น” มอเตอร์ไซด์สตาร์ทและเคลื่อนตัวอย่างช้าๆแล้วตกลงพื้นอย่างรุนแรงเพราะหล่นจากรถโรตีสูง 10 เมตร แต่สนับมือกดปุ่มกันกระแทกไว้ทัน จากรถโรตี ตะโกนมาพร้อมกัน “โรตีจงเจริญ บ๊ายบาย หัวหน้า” มอเตอร์ไซด์แล่นอย่างรวดเร็วจนรถโรตีลับสายตาไปอย่างรวดเร็ว สนับมือเปลี่ยนโหมดมอเตอร์ไซด์เป็นระบบปีนเขา ทำให้ปืนได้เหมือนกับไม่มีแรงโน้มถ่วงอะไรเลย “วู้ ฮู้ คนแก่ถูกใจสไตล์คนแก่จริงๆ” เบลดตะโกน “คนแก่บ้านไหนวะ” ปู่บังพูดนินทากับเศษแก้ว “ปวดฉี่ ปวดอึ อยากอึกับฉี่” เบลดพูด “ตอนที่มีจระเข้ชอบฉี่อยู่เต็มไปหมดเนียนะ” ปู่บังด่ากลับ “อุ๊บ” อยู่ๆ ปู่บังก็ปวดฉี่ขึ้นมาด้วย “เอาก็เอา ฉี่ใสพื้นนี้แหละ อึด้วย ปล่อยไปทั้งอย่างนี้เลย ไม่มีใครเห็นนี้ ยกเว้นจระเข้” ปู่บังพูดแล้วปล่อยด้วย เมื่อทั้งสองปล่อยเสร็จแล้วก็ขับรถขึ้นไปต่อด้วยความเร็ว 500 km/hour และทิ้งระยะห่างจากจระเข้มาเยอะ แต่อยู่ๆ “อย่าลืมข้าไว้ ข้าอยู่ข้างล่าง” มีเสียงไม่แก่พูดออกมาจากด้านล่างที่ห่างจากจระเข้มาประมาณ 1 km เบลดกับปุ่บังหันไปมอง ก็เห็นก้อนอุณจิมีหน้าพยายามวิ่งหนีขึ้นมาจากจระเข้ “เศษแก้ว หมอนข้าง ผ้าห่ม หมอน ไปช่วยอุณจิมา” เบลดสั่ง “เรื่องไรต้องทำตามด้วยเล่า ขึ้เกียจน่ะ ไอ้เบลดไม่ได้เรื่อง” เครื่องนอนพูด “เร็ว!!!” ปู่บังตะโกน ผู้พิทักษ์ไปทันที “แกยึดครองอำนาจข้าเหรอ ปู่ยัง” เบลดพูดอย่างโกรธแค้น “อยู่นิ่งๆไป เดี๋ยวก็ได้โดนถีบตกจากมอเตอร์ไซด์หรอก มีคนขับแทนอยู่แล้ว ให้ไปด้วยก็บุณโขแล้ว ไอ้ตัวไร้ประโยชน์” ปู่บังข่มขู่กลับ เบลดเลยนั่งนิ่งเป็นคนแก่ดีไปตลอดทาง และพวกที่ช่วยก็กลับมาพร้อมกับอุณจิสีดำมีแมลงวันตอม และเชื้อโรคนับไม่ถ้วน “จะเก็บไว้ที่ไหนเล่า” เบลดถาม “เครื่องนี้ไง กดปุ่มสีเน่าที่อยู่เฉียงจากปู่บังไป 59.99 องศาสิ” มีเสียงพูดขึ้นมา เป็นเสียงแปลกใหม่ที่ไม่เคยมีใครได้ยินมาก่อน “เฮือก” เบลดและปู่บังสะดุ้งเมื่อคิดได้ “สิ่งนั้นของแก/ข้า พูดได้แล้วเหรอเนี่ย ที่เป็นรูปตัว S น่ะ” เบลดกับปู่บังพูดพร้อมกัน “ไม่ใช่โว้ย ข้าคือมอเตอร์ไซด์สุดเท่คันนี้ที่เพิ่งได้ชีวิตเมื่อกี้” มอเตอร์ไซด์โผล่หน้าขึ้นมาพูดแล้วหุบหน้าลงไป “มอไซด์มีชีวิตแล้วหรือ ขอพักล่ะ” สนับเหล็กและรองเท้าแตะขึ้นมานอนหลับรวมกับหมอนข้าง ผ้าห่ม และหมอน “ง่วงจริงๆ ไม่ได้นอนมาตั้งนานแล้วเนี่ย มัวแต่ต้องขับมอไซด์ ขอหลับบ้าง” 2 ตัวพูดแล้วหลับไป เมื่อมอไซด์ขับขึ้นเขามาถึงจุดสุดยอดก็มีเนินทอดยาวลงไปสู่อีกเมืองหนึ่ง เมืองนั้นเป็นเมืองแห่งความสนุกสนาน ชื่อว่า “เมืองเต่าเหม็น” ซึ่งเป็นชื่อที่ชาวเมืองสร้างขึ้นมาตลกๆเท่านั้น ที่เมืองนี้มีผู้เป็นใหญ่อยู่ผู้เดียวคือ องค์กรณ์รถบรรทุกที่มีความสามารถสูงมาก ทำให้พวกอื่นอพยพหนีไปกันหมด “ในที่สุด เราก็มาถึงเมืองเต่าเหม็นแล้ว คงพักได้ซัก 2-3 วันเพราะเนินภูเขาที่เราผ่านมานั้นเป็นแอ่งลึกขนาดใหญ่ คงไม่เต็มง่ายๆหรอก” ปู่บังพูด มอไซด์วิ่งอย่างซิ่งแล้วไปจอดหยุดทันพอดีก่อนชนที่กั้นที่เป็นสีขาวแดงที่เอาไว้กันรถผ่าน เหลือแค่เส้นยาแดงผ่า 8 ล้าน มียามโผล่ออกมาหน้าตาเคร่งเครียด ปู่บังจึงถาม “เมืองแห่งความสนุกสนานไม่ใช่เหรอ ทำไมเคร่งเครียดจังเลย แล้วเมืองดูเก่าๆเหมือนจะร้างด้วย” “พวกคุณอย่าเข้าเลย มันไม่ใช่เมืองแห่งความสุขอีกต่อไปแล้ว” ยามบอกหน้าเศร้า “งั้นเราจะทำให้มีความสุขเอง” เบลดพูด “พวกลุงคิดว่าพวกรถบรรทุกเป็นใครกัน มันเป็นองค์กรที่ว่าได้ว่าโหดมากทั้งจิตใจและร่างกาย มันโหดร้ายทารุณ อาวุธมันคือรถบรรทุกที่พังเมืองนี้ทั้งเมืองมาแล้วและยังทับคนด้วยความสะใจอีก” ยามพูดแต่อยู่ๆก็มีเสียงเครื่องรถบรรทุกดับเข้ามาข้างหลัง โดยที่ยังไม่รู้เลยว่ารถบรรทุกขับมาแอบฟังต้องแต่เมื่อไหร่ ยามหน้าซีด เหงื่อออก จากรถบรรทุกที่ดูใหญ่ 18 ล้อเพราะมีพ่วงมาด้วยแต่เครื่องเงียบจนน่ากลัว และตัวรถดูเถื่อนที่สุดที่เคยเห็นทั้งชีวิตทั้งเบลดและปู่บัง ทะเบียนเขียนว่า “ชั่งหัวมันสิ ตำรวจอยากตามเหรอ อยากตายใช่ไหม ไอ้ตำรวจโง่ทั้งหลาย” ป้ายหลังเขียนว่า “ไอ้กระจอกทั้งหลายตามก้นข้ามาสิ แล้วจะทับให้แบนเลย” ผู้หญิงแก่ย้อมผมสีดำตัวอ้วนๆเตี้ยๆเดินลงมาจากรถบรรทุก ที่มือสวมกำไลหนามสีดำและทรงผมพังค์ และถอดแว่นดำ “ยินดีต้อนรับสู่เมืองเต่าเหม็น ผู้คนที่นี่เป็นมิตรและยินดีต้อนรับ พวกเราก็กำลังเตรียมตัวปกป้องเมืองนี้จากจระเข้ประหลาดอยู่ อาวุธพร้อมเต็มที่แล้ว” หัวหน้า No.1 องค์กรณ์รถบรรทุกพูดอย่างเป็นมิตรสุดๆ “ขอโทษ… อภัยให้ผมด้วย ที่พูดความจริง เอ้ย ความโกหก” ยามตัวสั่นแล้วพูดอย่างกลัวๆ “ไม่เป็นไร เจ้าไปพักก่อนนะยาม คงเหนื่อยสินะ เลยพูดอะไรแบบนี้” หัวหน้าองค์กรณ์พูดแล้วไล่ยามไปนอนพัก “ทำตัวตามสบายนะนักเดินทาง อยู่เมืองนี้ปลอดภัยแน่นอน” “ข้า หัวหน้าสมาพันธ์โรตี ยินดีที่ได้รู้จัก” ปู่บังตอบ หัวหน้าองค์กรณ์ยิ้มแต่ในใจคือ “หัวหน้าโรตีคนใหม่หรือ คนเก่าถูกจัดการไปแล้วเหรอเนี่ย เป็นหนึ่งในพันธมิตรที่ข้าสร้างไว้ลับๆซะด้วยเพื่อก่อการร้ายซะด้วย คนเก่าตายไป เราต้องแก้แค้นให้” แต่พูดไปว่า “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน ข้าหัวหน้าองค์กรณ์รถบรรทุกที่มีจำนวนคนถึง 6 หมื่นคน” หัวหน้ายิ้มแล้วกลับขึ้นรถไป “มีธุระนิดหน่อยน่ะ” แล้วขับรถออกไป ทุกคนขับเข้าไปในเมือง เบลดพยายามจะฝึกขับมอไซด์ด้วยตัวเองแต่ก็ไม่ได้เรื่องและยังซิ่งเลยไปชนเด็กคนหนึ่ง เด็กอายุประมาณ 7 ขวบ แต่โชคดีที่มอเตอร์ไซด์หยุดให้ทันจึงไม่เป็นไรมาก เบลดรีบลงไปพยุงเด็กขึ้นมา แต่เด็กโมโหและเอาไอติมที่ถือกินอยู่โปะหน้าเบลด แล้ววิ่งหนีไป แต่ก็ไปชนผู้หญิงคนหนึ่ง เบลดที่วิ่งไล่เด็กก็ชนเหมือนกันทั้งที่วิ่งช้ากว่าเด็กถึง 5 เท่าและเด็กก็ชนไปแล้ว น่าจะรู้ตัว เบลดล้มลงไปเพราะตัวเองไม่มีแรง ผู้หญิงแข๊งแรงเกินไปสำหรับเบลด เบลดมองขึ้นไปมองหน้าผู้หญิง เธอสวยมาก เป็นดาราได้เลยและยังอายุแค่ประมาณ 17-18 อีก ผมสีดำสั้นและดูน่ารักและเรียบร้อย หน้าอกปานกลาง กำลังดี และไม่ผอมเกินไปจนแห้ง เบลดมองไปที่หน้าของหญิงสาว แต่เธอกำลังมองหน้าเด็กที่วิ่งหนีเบลดมา “พี่สาว คนแก่ประหลาดพวกนั้นขับรถมอไซด์ชนหนู” เด็กฟ้อง เด็กสาวมองไปที่ปู่บังที่ยืนอยู่ข้างมอเตอร์ไซด์โดยไม่สนใจเบลดเลย แต่พอเห็นมอไซด์ก็ท่าทางเปลี่ยนไปทันที เธอรีบวิ่งไปที่มอเตอร์ไซด์แล้วปล่อยให้เด็กยืนรอ ปู่บังเห็นผู้หญิงสวยวิ่งมาหาก็ทำท่าเท่ไว้ก่อน แต่ก็ถูกวิ่งผ่านไปข้างหลัง ปู่บังจึงหันไปมอง เห็นเธอกำลังมองดูมอไซด์อยู่อย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้วยังลูบไล้มอไซด์อีก “จะทำอะไรมอไซด์ข้าน่ะ” เบลดตะโกนออกมา “เชิญตามสบายครับน้องสาว” ปู่บังบอก “เชิญเหมือนกันครับ” มอเตอร์ไซด์พูดอย่างชอบใจ ผู้หญิงตกใจที่มอเตอร์ไซด์พูดได้ และถอยหลังไป “มันเป็นพลังอย่างหนึ่งของคนแก่คนนี้น่ะครับ” ปู่บังพูด “โอ้…งั้นหรือ” ผู้หญิงตอบแบบง่ายๆ และเข้าไปดูมอเตอร์ไซด์ใหม่ “ขอได้ไหม” เธอพูด “ได้สิ ได้ แต่ต้องมาเดินทางกับพวกเรานะ” ปู่บังรีบตอบตกลง “ข้าคือคนเดียวในเมืองนี้ที่ชอบมอเตอร์ไซด์ ชื่อคือ จูนิเตอร์ เจ๊ เรียกว่าเจ๊เพราะสั้นกว่าจูนิเตอร์” เธอบอกกับปู่บัง ปู่บังรีบตอบ “ข้าปู่บัง อย่าฟังชื่อจริงเลยเพราะมันยาว พี่เป็นเพื่อนให้ไหมจะได้ไม่เหงา” แต่ก็ถูกฟาดหัวล้มลงไปโดย…เบลด เบลดหอบจากการที่วิ่งจากจุดที่อยู่ก่อนมาถึงจุดนี้ (20 เมตร ใช้เวลาถึง 1 นาทีแบบวิ่ง) เบลดโขกหัวปู่บังได้ถูกเป้าและไม่พลาดเพราะโกรธจัด พอสู้ศัตรูจะทำอะไรไม่โดนเลย “ใครใช้ให้มา ยกมอไซด์คนอื่นให้คนไม่รู้จักฟะ” เบลดด่าปู่บัง “เรื่องนั้นเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้เราต้องปิดปากพยานก่อน” เจ๊กระซิบ “เราทำอะไรผิดเหรอ” เบลดถาม “ตามมาเถอะน่า แล้วจะอธิบายทีหลัง” เจ๊กระซิบแล้วเดินเข้ากลับไปที่เด็ก ทำหน้ายิ้มอย่างน่ารัก ธรรมชาติ บริสุทธ์ แล้วพูดอะไรกับเด็กบางอย่าง แล้วจูงเด็กไปเข้าร้านไอศครีมเพื่อซื้อไอศครีมทดแทนแท่งเก่าให้ แล้วปลอบใจเด็ก พวกเบลดและปู่บังตามไปอย่างเงียบๆจนเห็นเด็กกับเจ๊เดินออกมาด้วยกัน เด็กเดินไปซักพักก็สลบลงมาหัวโขกพื้นเลือดไหล เพราะเจ๊รับไม่ทัน แต่ก็มองซ้ายขวาหน้าหลังบนล่างแล้วลากเด็กเข้าซอกที่มืดๆ ปู่บังกับเบลดวิ่งเข้าไปคุยกับเจ๊ “เราต้องมัดเด็กนี่ไว้ แล้วข้าจะตบหน้าจนกว่ามันจะตื่นเอง” เจ๊บอกให้ผู้ชายทำงาน ไอติมมียาบ้าชนิดแปลกๆแบบแรงอยู่ (เจ๊เลือกใช้แทนยานอนหลับเพราะมันกลบเกลื่อนหลักฐานว่าโดนวางยาได้ จะกลายเป็นสูบยาแทน) เด็กรู้สึกตัวแต่ก็ขยับตัวไม่ได้แถมตอนที่ล้มก็เจ็บแต่ก็กุมหัวไม่ได้ ตอนนี้ก็รู้แล้วว่าเจ๊วางยาตัวเอง และสุดท้ายก็ถูกมัดให้ยืนติดอยู่กับกำแพงที่สกปรกและเหม็นหืน และพี่สาวสุดสวยก็เริ่มยิ้มอย่างใจดีสุดๆและเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ตบหน้าเต็มแรงจนปากแตก ตบซ้ายตบขวาจนหน้าบวมและช้ำ ปู่บังเริ่มหักนิ้วตัวเองและบอกกับเจ๊เรื่องที่เป็น No.1 องค์กรณ์ตบหน้า ปู่บังตบแค่ครั้งแรกเด็กก็เกือบหมดสติจริงๆไปแล้ว ครั้งต่อๆไปก็แรงและเร็วจนดูไม่ทัน สุดท้ายหน้าก็เละจนดูไม่ออกว่าเป็นคนหรืออะไรกันแน่ เด็กยังไม่ตายและยังเห็นอยู่และเส้นประสาทก็ปกติอยู่จึงจะเป็นบ้าแต่ยาก็หยุดไว้อีกนั่นแหละ “แค่นี้พอแล้วแหละ” ปู่บังพูด แต่เบลดกระโดดไปมาบอกว่าอยากซัดเด็กบ้าง “OK คนยิ่งมากยิ่งดี” เจ๊รีบยิ้มอย่างน่ารักและจริงใจ เบลดเริ่มต่อยเพราะตบหน้าแล้วมือเคล็ด แต่ก็เบาจนผู้พิทักษ์โมโหแล้วเข้ามาแจมด้วยทุกตัว สนับมือสวมในมือเบลดแล้วต่อยหน้า รองเท้าแตะเตะขาและตัวให้น่วม เศษแก้วทิ่มทุกที่ที่มีช่องว่าง ส่วนชุดเครื่องนอนจุดไม้ขีดใส่มือตัวเองและจัดการส่วนที่ชอบที่สุด…ไข่ 3ตัวรุมกันอัดตรงเป้ากางเกงเด็ก ส่วนมอไซด์วิ่งชนเอาชนเอา เวลาผ่านไปอย่างนาน รู้สึกเหมือนชาติหนึ่งของเด็กแต่เบลดนั้นแค่ 15 นาที เสื้อผ้าขาดหลุดลุ่ย เด็กเนื้อทั้งตัวเละจนเห็นกระดูก แต่ก็ยังไม่ตาย ยังมีสติเต็มร้อยอยู่ “จะบอกให้ว่าความผิดของน้องคืออะไร…”เจ๊ยิ้ม “น้องวิ่งชนมอไซด์ที่ราคาแพง และน้องทำตัวไร้มารยาทต่อผู้เฒ้าผู้แก่ และหน้าน้องตอนที่วิ่งมาชนเข้าไปในหน้าอกพี่เต็มๆ ตอนนี้เอาแค่นี้ก่อน ถ้าทำอีกโดนมากกว่านี้อีกหลายเท่าแน่ ครั้งนี้เวลาแค่ 1 ชั่วโมงเองและความโหดเรตติ้งแค่ 52 เองนะ ข้าเอาจริงจะให้ทำเรตติ้ง 100 ขึ้นไปก็ได้ ยังไงก็ตามมันก็จบแล้ว ข้าจะฆ่าแกแล้วนะ” เจ๊พูดแล้วราดน้ำยาสุดเหม็นลงบนเด็ก ขวดเขียนว่า “Anti-Immortal” ยา Immortal คือยาบ้าที่เจ๊ให้กิน พอเด็กได้รับยา ก็ตายอย่างสงบไม่สุข เจ๊หันมาทางเบลดกับปู่บัง “วันนี้สนุกมาก แต่ว่ายกมอไซด์ให้หน่อยสิ” เจ๊พูด “ไม่ได้โว้ย” เบลดตะโกน “คงไม่มีใครให้ของอย่างนั้นได้อยู่แล้วสินะ” เจ๊หน้าเศร้าแล้วขึ้นมอไซด์ตัวเองคันเก่าๆจากไป ปู่บังพยายามจะวิ่งตามแต่ก็ถูกเบลดดึงไว้ จนเจ๊หายลับสายตาไป “มอไซด์ที่เจ๊ขับอยู่น่ะมันรุ่นประมาณ 80 ปีมาแล้วนี่นา เครื่องเหมือนจะพังได้ทุกเวลาแต่ก็เจ๊ขับเข้าไปได้ไงไม่รู้ ต้องเก่งมากๆเลยนะ” มอไซด์พูด “ต้องเอามาเป็นพวก” ปู่บังตกลงกับมอไซด์ แต่เบลดตีหน้าไม่พอใจ “วันนี้นอนกันที่นี่ละกันนะ ดึกแล้ว” มอไซด์พูดขึ้นมา แล้วกางที่นอนกับมุ้งที่ทำด้วย plasma ออกมาให้ มุ้งอันนี้จะกันสิ่งแปลกปลอมทุกอย่างยกเว้นออกซิเจนให้เข้ามาและให้ทุกอย่างออกได้ ดังนั้นถ้าใครมาทำอะไรใส่ มาทุบ มาราดน้ำ มาปล่อยแก๊ส ก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย แล้วคืนนั้นก็ผ่านไปอย่างสุขสบาย แต่แล้ว… เบลดตื่นขึ้นมาด้วยเสียงหนวกหู พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นคน 20 คนกำลังช่วยกันทุบมุ้ง plasma อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เบลดพยายามไม่สน แต่ก็ทนไม่ได้ เดินไปปลดมุ้งเพื่อไปท้าต่อยกับพวกนักเลง (แล้วจะปลดมุ้งทำบ้าอะไรวะ) “โอเค มีคนๆหนึ่งปลดบาเรียมาให้เรา สงสัยเป็นสปายมาจากทางด้านหัวหน้าเจ๊มั้ง” นักเลงคนหนึ่งหยิบวิทยุสื่อสารยี่ห้อ Esso ออกมาพูด เบลดเริ่มต่อยแต่ก็ต่อยไม่โดนซักกะหมัด อีกนักเลงจึงพูดไปในวิทยุด้วย “และสงสัยมันแกล้งได้เนียนมาก ออกมาต่อยเราแบบไม่โดนเพราะกลัวเราเจ็บ แล้วคนแก่อีกคนก็ไม่สงสัยด้วย” และเมื่อเบลดต่อยไปต่อยมาเรื่อยๆจนสนับเหล็กเห็นแล้วอยากฆ่าตัวตายเราะเป็นหมัดที่เห่ยด้ใจ (สไตล์เบลด) จริงๆ สนับเหล็กเลยเข้าไปต่อยเองแทน พวกนักเลงมองไม่เห็นเพราะตอนกลางคืนมัน่มืด จึงมองไม่เห็นสนับเหล็กที่พุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูง ที่เห็นคือแค่พวกตัวเองล้มลงไปทีละคนทีละคนอย่างไม่มีสาเหตุ จนเหลือแค่ 2 คนจึงวิ่งหนีไป พร้อมกับ “ขอกำลังเสริมด่วน” ไปด้วย เบลดดีใจที่เห็นว่าหมัดตัวเองได้ผลก็กระโดดเต้น แต่แล้วกำลังเสริมก็มา มอไซด์คันเก่าๆเสียงเหมือนเครื่องจะพังซิ่งมา เจ๊มาถึงแล้ว พร้อมกับบ่น “เฮ้อ เซ้ง ขึ้เกียจ อยากขับมอไซด์เที่ยวซิ่งกลางคืน แต่ถูกแม่บังคับไห้มีราดตระเวน แล้วยังโดนขอกำลังเสริมด้วย เซ็ง” เจ๊พูดจบแล้วส่องไฟใส่หน้าเบลด “คนแก่ที่เจอเมื่อเย็นนี้นี่” เจ๊พูดเสียงน่ารัก แต่แล้ววิทยุสื่อสารของเจ๊ก็ดังขึ้นมา [ลูก แม่ยุ่งอยู่ จัดการยึดมอไซด์มาให้ที จะทำการแยกชึ้นส่วนเอาส่วนสำคัญสักหน่อย ได้ยินว่าเจ้าของมอไซด์เป็นคนแก่สินะ แต่มีคนนึงเป็นสมาพันธ์โรตี และอีกคนมีพลังพิเศษ ไปจับคนมีพลังพิเศษมา มอไซด์ด้วยอย่าลืม แต่ว่าหน่วย 398 ทำผิดพลาดสินะ ไปเก็บศพพวกมันกลับมาด้วย] แล้ววางไป “แม่! ทำอย่างนี้กับมอไซด์ได้ไง” เจ๊ตะโกนใส่วิทยุ “ไอ้แม่อ้วนขึ้เกียจเอ้ย” แต่ไม่มีเสียงตอบรับ “หลับอยู่แล้วตั้งเวลาล่ะสิ ความฝันให้ลูกเป็นหัวหน้าองค์กรณ์รถบรรทุกคนต่อไปน่ะ ฝันไปเหอะ หนูชอบมอไซด์ เกลียดรถบรรทุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”เจ๊โมโหและร้องไห้ แต่ก็โยนวิทยุลงพื้นเต็มแรงแล้วกระทืบซ้ำอีก “นี่ น้องสาว เป็นอะไรมากรึเปล่า” ปู่บังรีบเข้ามาปลอบใจ “ถ้าให้มอไซด์ก็จะหายนะ” เจ๊ยิ้ม แต่ปู่บังยังไม่ได้ตอบตกลง รถบรรทุกประมาณ 10 คันก็มาถึง หลังจาก 5 นาทีที่เจ๊ขับมาถึง ความจริงมาด้วยกันแต่รถบรรทุกอืดกว่าเยอะ “ไอ้แก่ ปล่อยหนูเจ๊ซะ” ลูกกระจ๊อกพูด “หือออออ??” แล้วงง ที่ท้องฟ้ามีพระจันทร์รูปหน้าแมว “ไอ้ผู้เขียน พวกข้าเป็นสุดยอด No.4-13 ขององค์กรณ์รถบรรทุกที่มีทั้งหมด 60000 คนเชียวนะ อีกอย่างหัวหน้าของเราคือเจ๊ No.2 ที่เป็นลูก No.1 เชียวนะ อย่าเรียกลูกกระจ๊อก” ลูกกระจ๊อกพูด “ไมเล่า เดี๋ยวก็ส่งพระเจ้าลงไปฆ่าซะเลย” ผู้เขียนข่มขุ่ “ลองเด่… อ้าก” No.13 โดนผุ้เขียนลบทิ้งไปแล้ว “บรึ๊ย” ลูกกระจ๊อกคนอื่นกลัวกันหมด “มาเข้าเรื่องต่อกันดีกว่า” ผู้เขียนพูด เจ๊ปัดน้ำตาและพูดกับปู่บัง “งั้นอย่างนี้ เราจะทำลายองกรณ์รถบรรทุกกันเพื่อลบอดีตของฉัน พวกคนแก่ จะยอมร่วมมือใหม แล้วหลังจากนี้ ฉันจะไปอยู่ในกลุ่มพวกนายแล้วจะต้องได้ขับมอไซด์คันนั้นไปตลอดชีวิต OK ไหม” “OK ยินดีอยู่แล้วครับ น้องสาว” ปู่บังพูดอย่างเท่ เบลดกำลังงงกับข้อเสนอเลยพยักหน้าไปแบบทำให้เหมือนตัวเองรู้เรื่องกับเขาด้วย “งั้นขอขับเลยนะ ลองมาสู้กัน” เจ๊ท้าพวกลูกกระจ๊อก แต่พวกลูกกระจ๊อกก็ขับรถบรรทุกมาพยายามทับเจ๊ เจ๊ยังไม่ทันรู้ตัวแต่มอไซด์หลบให้แล้ว “นี่คิดจะฆ่ากันเลยรึ อย่างนี้ถ้าฮันตายไปก็ไม่ได้เป็นแฟนนะ” เจ๊พูดแล้วทำหน้าน่ารักสุดๆ “ขอโทษคร้าบ” พวกลูกกระจ๊อกหยุดรถและเลิกลากันไป “ฮ่า ฮ่า ยังไงก็ไม่มีทางทำอะไรมอไซด์ฉันได้หรอก ถ้ามีฉันอยู่” เจ๊เยาะเย้ยใส่พวกลูกกระจ๊อกที่ขับรถจากไปอย่างเศร้าๆดู เมื่อลับสายตากันไปหมด เจ๊ก็เตะมอไซด์คันเก่าลงบ่อไปอย่างไม่ใยดี เบลดบอกกับเจ๊เรื่องที่เป้าหมายหลังจากนี้คือตามหาผู้เพาะจระเข้แต่พอถึงจุดที่อดีตตอนที่โดนกัดทำให้เป็นตัว S ก็ตะโกนดัวลั่น “อ้า” เพราะความโกรธและความอับอายที่ต้องเล่าให้ฟัง คนในเมืองจึงตื่นมาขว้างขวดแก้วแตกคาหัว เปลือกกล้วย น้ำส้ม และอื่นๆอีกมากมาย ปู่บังเปิดมุ้งให้เพื่อป้องกัน เจ๊ตกตะลึงมากที่มีของเล่นแปลกๆและบอกให้เบลดกับปู่บังขึ้นรถมาเพื่อจะได้ออกจากที่คนปาของสักที “งั้นเราไปจัดการแม่ก่อนละกัน” เจ๊พูด ปู่บังตอบตกลงส่วนเบลดหลับไปแล้ว “องค์กรณ์รถบรรทุกน่ะมายึดครองเมืองนี้โดยการกำจัดพวกกลุ่มเล็กๆที่อยู่มาก่อนจนหมด แล้วก็จับมาเป็นทาสเพื่อสร้างรถบรรทุกจำนวนมาก แล้วเพิ่มจำนวนสมาชิกเรื่อยๆจากชาวเมืองที่ทรยศเมืองตนเองและคนทั่วไปที่ได้รับใบปลิว ตอนนี้ถึงได้ใหญ่ขนาดนี้ไงล่ะ ตอนนี้เมืองนี้ก็เป็นเมืองที่ไม่สนุกสนานอีกแล้ว ตอนที่ฉันเกิดมาน่ะก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์มากด้านการขับรถบรรทุก จนแม่แน่ใจว่าฉันจะเป็นหัวหน้าคนต่อไปได้ ฉันภูมิใจมากแต่พ่อก็สอนฉันว่ารถบรรทุกมันจะยิ่งใหญ่ก็จริงแต่ขาดความเร็วและลองให้ขับมอเตอร์ไซด์ดู วันนั้นฉันมีความสุขที่สุดในชีวิตที่เจอของโปรดเข้า และเกลียดรถบรรทุกตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ส่วนแม่ก็ฆ่าพ่อไปเพราะพ่อเป็นแก็งรถเก๋ง มอไซด์นั้นคือเพื่อนอย่างเดียวของฉันตั้งแต่นั้นมา ” เจ๊เล่า “งั้นพี่จะช่วยเอง กำจัดแม่น่ะ” ปู่บังยิ้ม “ขอบคุณมากค่ะ” เจ๊ยิ้มยิ่งกว่า